--ฉัน--

ฉันก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
เป็นเพียงคนธรรมดาที่...เป็นคนอื่นในหัวใจของเธอ
เป็นส่วนไม่สำคัญในชีวิตที่เธอมักมองเห็นในเวลาไม่มีใคร
เธอก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
เป็นเพียงคนธรรมดาที่...บังเอิญเป็นคนพิเศษของหัวใจฉัน
เป็นคนที่ไม่เคยมองเห็นฉันเป็นใครที่สำคัญไปกว่าเพื่อนทั่วไป
แค่อยากให้เธอรู้...
ที่เห็นยังยิ้มได้...ใช่ว่าร้องไห้ไม่เป็น
คนที่วางหน้าเฉย...อาจกำลังเย้ยหัวใจที่แหลกสลาย
คนที่หัวเราะ...อาจกำลังเยาะความรักที่ไม่มีวันสมหวัง
เหมือนคนอย่างฉัน...ที่ยิ้มให้กับน้ำตาที่กำลังหลั่นรินในใจ
ก็จะให้ฉันทำเช่นไร
ในเมื่อหัวใจของเธอไม่เคยมีฉัน
ดวงตาของเธอสะท้อนภาพของฉันเพียงเพื่อมองผ่าน
เพราะฉะนั้น ฉันเลยทำได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้
ส่งยิ้ม...และคอยปลอบโยน
เก็บกักน้ำตาเอาไว้ในส่วนลึก
ก็จะมีประโยชน์อะไรเล่าที่จะร่ำไห้
ในเมื่อหัวใจของเธอไม่เคยรับฟีง
ไม่ว่าอะไรที่ฉันทำ...
ก็คงไม่มีอะไรมีค่าพอจะรั้งเธอไว้
น้ำตาที่ไม่มีความหมาย...จะให้ฉันร้องออกมาเพื่ออะไร

ทางขนาน...ที่ยังคงห่วงใย

การเดินทางผ่านการเวลา

คงมีสักครา...ที่เวลาพาเธอมาใกล้ฉัน

แม้ไม่ได้เดินอยู่บนทางเส้นเดียวกัน

แต่หัวใจยังคงผูกพัน...เหมือนเดิม

ระหว่างทางขนานคู่นี้

ทางทีบางทีดูเหมือนใกล้

แต่ห่างไกล...เกินเอื้อมมือสัมผัส

เพียงสิ่งเดียว ที่ไกลแค่ไหนเรายังส่งถึงกัน

คือความรู้สึกห่วงใยกันและกัน...เช่นวันวาน

หากเส้นทางเรายังคงขนานต่อไป

ฉันคงทำได้เพียงห่วงใยไกลไกล...เท่านั้น

หรือหาก...ทางขนานเส้นนี้ต้องห่างกันในวันใด

ฉันก็จะยังคงห่วงใยเธอไกลไกล...เช่นเดิม