วันจันทร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ทางขนาน...ที่ยังคงห่วงใย

การเดินทางผ่านการเวลา


คงมีสักครา...ที่เวลาพาเธอมาใกล้ฉัน


แม้ไม่ได้เดินอยู่บนทางเส้นเดียวกัน


แต่หัวใจยังคงผูกพัน...เหมือนเดิม


ระหว่างทางขนานคู่นี้


ทางทีบางทีดูเหมือนใกล้


แต่ห่างไกล...เกินเอื้อมมือสัมผัส


เพียงสิ่งเดียว ที่ไกลแค่ไหนเรายังส่งถึงกัน


คือความรู้สึกห่วงใยกันและกัน...เช่นวันวาน


หากเส้นทางเรายังคงขนานต่อไป


ฉันคงทำได้เพียงห่วงใยไกลไกล...เท่านั้น


หรือหาก...ทางขนานเส้นนี้ต้องห่างกันในวันใด


ฉันก็จะยังคงห่วงใยเธอไกลไกล...เช่นเดิม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น